Ваҳдати миллӣ ва дастовардҳои туфайли он бадастовардаи Тоҷикистон

Ваҳдати миллӣ яке аз рукнҳои муҳими пойдории давлати тоҷикон ва заминаи пешрафти ҳамаҷонибаи Тоҷикистон мебошад. Ин арзиши муқаддас дар таърихи навини кишвари мо ҳамчун рамзи сулҳу субот, иттифоқи миллат ва ҳамбастагии тамоми қишрҳои ҷомеа нақши беназир дорад.

Дар солҳои навадуми асри гузашта Тоҷикистон аз як бӯҳрони шадид — ҷанги шаҳрвандӣ — гузашт, ки оқибатҳои мудҳиш ва харобии иқтисодӣ бо худ овард. Дар он замонҳои нороҳатӣ, ки бархе мехостанд кишварро ба сӯи парокандагӣ баранд, танҳо иродаи қавии мардуми Тоҷикистон ва ҳидоятҳои дурандешонаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қудрати нигоҳ доштани ҳамбастагии миллиро дошт.

Соли 1997 бо имзои Созишномаи умумии сулҳ ва ризоияти миллӣ Тоҷикистон тавонист роҳи сулҳу ваҳдатро интихоб намояд ва ба ҷанги харобиовар хотима бахшад. Ин рӯйдоди таърихӣ асос гузошт ба эҳёи ҷомеа, барқароршавии низоми давлатдорӣ ва таҳкими низоми қонунгузорӣ.

Аз ҷумла, мақомоти судии кишвар дар фазои сулҳу ваҳдат ба вазифаи ҳифзи ҳуқуқ ва адолат ба таври ҷиддӣ шурӯъ намуданд. Мақоми судяҳо ҳамчун кафилони таъмини адолат, баробарӣ ва озодии шаҳрвандон аз ҳама ҷо ва ҳама вақт муҳим гардид. Бо барқароршавии ваҳдати миллӣ ва суботи сиёсӣ, судяҳо тавонистанд бо масъулияти бештар ва озодона дар асоси қонун кор кунанд ва ба тақвияти волоияти қонун дар кишвар саҳмгузор шаванд.

Имрӯз Тоҷикистон дорои низоми судии мустақил ва касбӣ мебошад, ки ба наслҳои нав намунаи ҳифзи ҳуқуқ, адолат ва ростқавлӣ пешниҳод мекунад. Бо ислоҳоти судӣ, ки дар солҳои охир таҳти роҳбарии Пешвои миллат амалӣ шуданд, мақомоти судӣ бо таҷҳизоти замонавӣ муҷаҳҳаз гардида, дастрасии шаҳрвандон ба адолати судӣ беҳтар гардид.

Намунаи аён ва барҷаста аз дастовардҳои ваҳдати миллӣ ин пешрафтҳои ҷадиди иқтисодию иҷтимоӣ ва аз ҷумла, рушди ҳаёти фарҳангӣ ва илмист, ки дар фазои ором ва муттаҳид ба даст омадааст. Ба воситаи ҳифзи сулҳ ва ваҳдати миллӣ мо тавонистем бунёди неругоҳҳои бузург, аз ҷумла Неругоҳи Роғунро оғоз намоем, ки намунаи олии тавонмандию худшиносии миллӣ мебошад.

Ҳамзамон, мақомоти судӣ ҳамчун ниҳоди мустақил ва боэътимод бо қудрати қонун дар ҳифзи ҳуқуқҳои шаҳрвандон, барқарорсозии адолат ва таъмини тартиботи ҳуқуқӣ нақши муҳим мебозанд. Қарорҳои судӣ ҳамчун оинаи волоияти қонун дар ҷомеа мебошанд, ки эътимод ва итминони мардумро ба давлат ва қонунгузорӣ инъикос мекунанд.

Ваҳдати миллӣ на танҳо як рӯзи таърихӣ ва ё рамзи сиёсӣ аст, балки ин пеш аз ҳама масъулияти ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон барои ҳифзи ҳамдигарфаҳмӣ, субот ва якдилист. Мо бояд ботамоми нерӯ ва ҳушёрӣ ин дастоварди бебаҳоро нигоҳ дорем ва барои пешрафти кишвар ва бунёди ҷомеаи ҳуқуқбунёд саҳмгузор шавем.

Ман ҳамчун судя ва намояндаи мақомоти судӣ ифтихор дорам, ки дар фазои сулҳ ва ваҳдат мо метавонем вазифаҳои худро бо садоқат ва масъулияти баланд иҷро намоем ва дар таҳкими волоияти қонун ва адолати иҷтимоӣ саҳми арзанда гузорем.

Бигузор ваҳдати миллӣ ҳамчун дастовард ва арзиши бебаҳо то абад пойдор бошад! Тоҷикон ҳамеша дар канори ҳам бошанд ва Тоҷикистони азизамон барои наслҳои оянда кишвари сулҳ, адолат ва ободӣ бошад.

Судяи суди шаҳри Исфараи вилояти Суғд
Маликзода Нуриддин Ғиёс